Πρόσωπα της Καλαμαριάς: Συνέντευξη με την Βασιλεία Τσάκλη
Η Βασιλεία Τσάκλη γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου του 1989 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στην Καλαμαριά. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Κύπρου, στο τμήμα Πολιτιστική Πολιτική και Ανάπτυξη. .
Είναι ενεργό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος , η οποία εδρεύει στη Θεσσαλονίκη. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές , το «λουλουδένιο τραύμα», εκδόσεις Φυλάτος, σε έντυπη μορφή , και το «πολύχρωμο δενδρί», σε ηλεκτρονική μορφή , εκδόσεις ΚέφαλοςΤέλος ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε διάφορες ποιητικές ανθολογίες σύγχρονων Ελλήνων ποιητών.
Μιλήσαμε με την αγαπημένη μας Βασιλεία και μας έδωσε μια όμορφη συνέντευξη.
Βασιλεία είσαι πρόσωπο της Καλαμαριάς. Θα θέλαμε από σένα 3 λέξεις για αυτόν τον τόπο.
Η Καλαμάρια είναι ο τόπος που μεγάλωσα , πήγα σχολείο και συνεχίζω να μένω εδώ , έτσι όλες μου οι αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες με την περιοχή. Μου αρέσει πολύ σαν περιοχή καθώς κι το γεγονός ότι έχει πρόσβαση στη θάλασσα σε κάνει να δημιουργείς καλή διάθεση και ηρεμία.
Ποιά ήταν η αφορμή που σε έκανε να ασχοληθείς με την ποίηση;
Ξεκίνησα από τα γυμνασιακά χρόνια, μέχρι τότε ζωγράφιζα περισσότερο.
Πιο πολύ ξεκίνησε σαν παιχνίδι αλλά στη συνέχεια με κέρδισε περισσότερο αυτή η μορφή τέχνης. Το γεγονός ότι ήμουν κι πιο κλειστό άτομο, μου έδωσε ευκαιρία να εκφράζω τα συναισθήματα μου.
Υπάρχει δικό σου αγαπημένο ποίημα; Και αν υπάρχει το έχεις αφιερώσει κάπου;
Με εκφράζει πολύ το ποίημα του Καβάφη, Μελαγχολία Ιάσωνος Κλεάνδου, ποιητού εν Κομμαγυνή, το οποίο είχαμε διδαχθεί και Γ' λυκείου, γιατί μιλάει γι την ανάγκη της γραφής. Ο στίχος «Τα φάρμακα σου φέρε τέχνη της Ποιήσεως που κάμνουνε για λίγο, να μη νιώθεται η πληγή» από το παραπάνω ποίημα με εκφράζει απόλυτα.
Υπήρξαν αρκετά χρόνια που ο κόσμος σταμάτησε να αγοράζει βιβλία και στράφηκε στα έξυπνα κινητά και στο διαδίκτυο. Πλέον έχει επιστρέψει και πάλι στην ανάγνωση με τον παραδοσιακό τρόπο. Σε απασχόλησε καθόλου αυτό;
Είναι ένα θετικό σημάδι. Αλλά η απασχόληση της ανάγνωσης με οποιαδήποτε μέσο κι πάλι είναι καλό. Όπως βολεύει τον καθένα.
Από που βρίσκεις έμπνευση να γράψεις;
Βρίσκω έμπνευση από σκέψεις, βιώματα καθώς κι από τη κοινωνική ζωή και τις δραστηριότητες που συμμετέχω.
Τα ερεθίσματα έρχονται από παντού.
Υπάρχει αγαπημένος ποιητής που αγαπάς ιδιαίτερα;
Ναι , από Έλληνες μου αρέσει πολύ η Μαρία Πολυδούρη, κι επειδή ήταν μαχητική γυναίκα για την εποχή της , ασυμβίβαστη, μου αρέσει κι σαν ιδιοσυγκρασία.
Επίσης η ποίηση της είναι ρομαντική-λυρική, κάτι που εκφράζει κι εμένα σαν στιλ έκφρασης , αλλά με τόλμη και δυναμισμό.
Από ξένους μου αρέσει ο Ισπανός ποιητής κι θεατρικός συγγραφέας Φεδερίκο Γκαθία Λόρκα. Οι λόγοι είναι πάλι το ασυμβίβαστο της γραφής, τα στερεότυπα που έθιξε στην εποχή του, όπως η θέση της γυναίκας.
Τέλος λόγω των πολλών ποιημάτων του που έχουν μελοποιηθεί, μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια μελοποιημένα από Χατζηδάκι, Θεοδωράκη , Λεοντή κτλ.
Υπάρχουν σκέψεις για την επόμενη σου ποιητική συλλογή;
Προς το παρόν στο άμεσο μέλλον όχι, προτιμώ να συμμετέχω σε ποιητικές και λογοτεχνικές ανθολογίες με άλλους ομότεχνους.
Τώρα τελευταία έχει κυκλοφορήσει η Λογοτεχνική ανθολογία «Έντεχνον Πάθος» , της σειράς Του έρωτα το κόκκινο, και των εκδόσεων Διάνοια.
Στο ποίημα σου ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ αναφέρεις ότι "πατρίδα είναι οι φίλοι μας". Πως ονειρεύεσαι την πατρίδα σου τα επόμενα χρόνια;
Την ονειρεύομαι με λιγότερο ρατσισμό, παραπάνω ανοχή από τους ανθρώπους και αποδοχή της κάθε μορφής διαφορετικότητας.
Περισσότερο ενωμένοι παρά σε «στρατόπεδα» χωρισμένοι.
Θα θέλαμε να στείλεις ένα μήνυμα στους αναγνώστες του KALAMARIA TV.
Θα ήθελα να είναι πάντα υποστηρικτικοί σε κάτι καινούργιο και να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους σε προσπάθειες για την βελτίωση της κοινωνίας και της ανθρωπιάς.
