Αποκλειστική συνέντευξη με τον ηθοποιό Άλκη Παναγιωτίδη

Ακολούθησαν διάφορες συμμετοχές σε σειρές της κρατικής τηλεόρασης όπως Οι κληρονόμοι, Οι απόμαχοι, Το πάθος, Αληθινές ιστορίες, Οι συμμαθήτριες και Μικρές αγγελίες. Τη σεζόν 1987-1988 πρωταγωνίστησε στη σειρά Η συμμορία της Μαίρης ενώ την επόμενη σεζόν είχε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στη σειρά μυστηρίου Ποιος είναι ο Κος Αλεξίου?. Η πρώτη του εμφάνιση σε σειρά στην ιδιωτική τηλεόραση ήταν το 1990 στη σειρά μυστηρίου Το μυστικό του Άρη Μπονσαλέντη. Ακολούθησαν διάφορες έκτακτες εμφανίσεις σε σειρές όπως Οι τρεις Χάριτες, Οι Απαράδεκτοι, Μπελάδες για δύο, Παράλληλοι δρόμοι και Τμήμα Ηθών. Τη σεζόν 1994-1995 πρωταγωνίστησε στην κωμική σειρά Cherchez la femme ενώ την περίοδο 1995-1996 έπαιξε στην αστυνομική σειρά Σκορπιός. Ακολούθησαν οι δραματικές σειρές Προδοσία, Η συκοφαντία του αίματος και Στη σκιά του πολέμου.

Η ΝΕΟΤΕΡΗ ΓΕΝΙΑ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΣΕ ΡΟΛΟΥΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΙΡΕΣ¨

ΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΠΕΝΗΝΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ

ΣΤΟ ΠΑΡΑ ΠΕΝΤΕ

L.A.P.D

Κινηματογράφος

Το 1978 εμφανίστηκε στις κινηματογραφικές ταινίες 1922 και Δύο φεγγάρια τον Αύγουστο. Την επόμενη χρονιά έλαβε μέρος στην ταινία Τα κουρέλια τραγουδάνε ακόμα... και στην ταινία μικρού μήκους Μαρία Ευαγγελίου. Το 1983 συμμετείχε σε συνολικά πέντε κινηματογραφικές παραγωγές: Γλυκιά συμμορία, Η κόντρα, Τα βαποράκια, Το τραγούδι της επιστροφής και Ντελίριο - Μια άλλη άποψη της βίας. Το 1987 ακολούθησαν ακόμα τέσσερις κινηματογραφικές συμμετοχές: BIOS + πολιτεία, 120 ντεσιμπέλ, Made in Greece και Τεριρέμ.

Είχαμε την τιμή να μιλήσουμε τηλεφωνικά μαζί του και να μας χαρίσει μια όμορφη συνέντευξη.

Κύριε Παναγιωτίδη από που να ξεκινήσω…

Είστε ένας γοητευτικός άνδρας, ένας καταπληκτικός ηθοποιός με συγκλονιστικές ερμηνείες, με πολλές επιτυχίες στο βιογραφικό σας. Θα θέλαμε να μας μιλήσετε για τα παιδικά σας χρόνια και πως προέκυψε η υποκριτική.

Τα παιδικά μου χρόνια ήταν εξαιρετικά! Μακάρι να ήταν όλα τα χρόνια των νέων παιδιών έτσι. Γιατί είχα 2 γονείς που επιβράβευαν ότι ήθελα να κάνω.

Όταν είπα του πατέρα μου ότι θέλω να γίνω ηθοποιός πήδηξε από την χαρά του και είχε βάλει τα κλάματα.Ήταν απίστευτο μα αληθινό.Γιατί είκοσι χρόνια δάσκαλος και πολλά παιδιά ερχόντουσαν χωρίς να το ξέρουν οι γονείς τους και όταν τους είπα αν θα τους το έλεγαν τι θα γινόταν..?

Μου είπανε "ή θα μας σκότωναν ή θα παθαίνανε εγκεφαλικό".

Πόσο βαθιά πηγαίνετε μελετώντας ένα ρόλο, για να τον αποδώσετε καλύτερα;

Βαθύτατα.. Τους ρόλους τους κάνω βιωματικούς για να τους καταλαβαίνει ο κόσμος.

Για να είναι πιστευτός ο κάθε ρόλος.Βιωματικό τον κάνω.Τον ΖΩ.

Αλλά με τεχνική.Τον ελέγχω.Όχι γιατί είμαι έξυπνος αλλά γιατί τραβήχτηκα να μάθω τα μυστικά του επαγγέλματος στο εξωτερικό.Ήμουν μετανάστης για πολλά χρόνια, έλειπα.

Όχι οικονομικός.Πολιτιστικός.

Υπάρχουν ρόλοι που έχετε αρνηθεί?

ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ! Οι καριέρες γίνονται με τα ΟΧΙ και όχι με τα ΝΑΙ.

Για να πω ναι σε έναν ρόλο πρέπει να πετάξω απ'την χαρά μου που θα τον κάνω!

Και δεν με ενδιαφέρει αν έχω λεφτά ή όχι.Πολλοί συνάδερφοι μου κάνουν τρομερούς συμβιβασμούς.Εγώ ποτέ κανέναν.Για να παίξω έναν ρόλο πρέπει να μου αρέσει πάρα πάρα πολύ.

Και ότι έχω παίξει μου άρεσε πάρα πολύ!

Έχετε πεί σε συνέντευξη σας ότι αισθάνεστε ακόμα πιο όμορφα όταν παίζετε ντράμς.Η μουσική είναι η αδυναμία σας?Παίζετε και σε χώρους ως μουσικός?

Φυσικά. Έπαιξα και προχθές και έγινε χαμός. 

Το χάι που νιώθω όταν παίζω μουσική δεν το νιώθω στο θέατρο.

Ο λόγος είναι ότι η μουσική είναι πιο ελεύθερη σαν τέχνη από το θέατρο.

Και η μουσική έχει κάτι το μεγαλειώδες που δεν το έχει το θέατρο.Στην μουσική αυτοσχεδιάζεις!

Στο θέατρο δεν μπορείς ξαφνικά σε μια σκηνή που έχω με σένα να αρχίσω να αυτοσχεδιάζω.

Το γεγονός ότι παίζω ντραμς,τα τύμπανα στους ντράμερ προσφέρουν γενναιόδωρα αδρεναλίνη γιατί το κάθε μέρος του κορμιού κάνει τελείως διαφορετική κίνηση.

Σε τι διαφέρει ο Άλκης Παναγιωτίδης του σήμερα με τον Άλκη Παναγιωτίδη πριν 20 χρόνια?

Στα χρόνια μόνο! (γελάει) Έχουν περάσει πολλά πολλά.Μόνο σε αυτό.

Η νέα γενιά σας γνωρίζει κυρίως μέσα από κωμικές σειρές. Λείπει η κωμωδία στις μέρες μας από την τηλεόραση?

Αν λείπει..Δεν ξέρω αν λείπει.Καλό είναι να υπάρχει πάντως.

Είμαι τυχερός που έπαιξα σε πολύ καλές κωμωδίες.

Συζητάτε για κάποιον νέο ρόλο θεατρικό ή τηλεοπτικό? 

Αυτή την στιγμή συζητάω πως θα περάσω καλά το καλοκαίρι!

Το μαγαζί είναι κλειστό Όλγα. Δεν είμαι πάρα πολύ της δουλειάς.

Είναι "one of the time" και να παίρνω μεγάλες αποστάσεις από αυτό.

Αυτό μου μάθανε οι Αμερικάνοι οι σοφοί δάσκαλοι μου.

Ο εγκέφαλος δεν βγάζει κουτάκια coca cola ίδια!

Θέλει ξεκούραση.Δεν μπορεί την τεράστια πληροφόρηση.

Με αυτό που κάνουν οι συνάδερφοι μου,σκοτώνουν τον εαυτό τους.Δεν γίνεται πριν τελειώσεις την μια δουλειά να αρχίζεις την άλλη.

Δεν είναι κανονική η δουλειά μας.Είναι δουλειά μυαλού.

Και το μυαλό πρέπει να ξεκουράζεται.

Είχατε καλές σχέσεις με τον Χάρρυ Κλύνν.Τι θυμάστε από τον αείμνηστο φίλο σας?

Φυσικά ήταν φίλος μου!

Όχι απλά αγαπημένος. ΑΛΛΗΛΕΡΩΤΕΥΤΗΚΑΜΕ!

Λατρευτήκαμε!

Πήγαμε με τον Πουλικάκο να παίξουμε 5 μέρες και παίξαμε 3 εβδομάδες μαζί του.Στο τέλος βγήκαμε και συμπρωταγωνιστές.

Την θυμάσαι την ταινία MADE IN GREECE.

Μας έγραφε κάθε μέρα σκηνές.

Ερχόταν και μας έλεγε "κωλόπαιδα πάλι με ξενυχτήσατε χθές".

Γιατί παραδέχτηκε το ταλέντο μας.

Του είχα μεγάλη αδυναμία.Πήγαμε με τον Πουλικάκο να τον επισκεφτούμε στο μαγαζί που εμφανιζόταν στην Πλάκα και το τι έλεγε στον κόσμο για εμάς δεν λέγεται.Ότι έχει την μεγάλη τιμή να έχει 2 συναδέλφους οι οποίοι τον μάγεψαν με το ταλέντο τους.Έλεγε την ιστορία μας για την ταινία και για τα όνειρα που είχε μαζί μας!

Να συνεχίσουμε την συνεργασία στο θέατρο.

Αλλά εμείς εκείνη την εποχή τα είχαμε τα μυαλά στα κάγκελα.

Μιλάγαμε για τα καλλιτεχνικά μας όνειρα.Είχε διάθεση να συνεργαστούμε.

Ηθελε να κάνει το παλτό του Γκόγκολ του Ρώσου συγγραφέα.Με φώτα ειδικά που θα έφερνε από την Αμερική,πλην όμως το συν Αθηνά και χείρα κίνει μας το είπε ο Χάρρυ..αλλά εμείς εκείνη την εποχή είχαμε βαριά τρέλα και δεν προέκυψε.

Πώς διαχειρίζεστε τις απώλειες — όχι μόνο ανθρώπων, αλλά ακόμα και παλαιότερων εκδοχών του εαυτού σας? 

Οι απώλειες των ανθρώπων με συνταράσσουν.

Οι απώλειες του εαυτού μου είναι φυσιολογικές.

Μεγαλώνω και ορισμένα πράγματα χάνονται.Ορισμένα κερδίζονται.

Το σημαντικό είναι το πρώτο.

Άμα χάνεις τους φίλους σου χάνεις ένα μέρος του εαυτού σου.

Αν η ζωή σας είχε έναν τίτλο ποιός θα ήταν αυτός? 

Περιπέτεια!

Επιμέλεια Συνέντευξης : Όλγα Νεράντζη